ایران چگونه دزدان دریایی را شکست داد؟، روایت مستند نجات یک کشتی - وبلاگ حسامم

به گزارش وبلاگ حسامم، سمیه ذاکری کارگردان سینمای مستند بیان نمود که اگلانتین روایت گر درگیری نیروهای دریایی ایران با دزدان دریایی در ماجرای نجات یک کشتی تجاری است.

به گزارش گروه فرهنگی وبلاگ حسامم، در فروردین ماه سال 1391 کشتی تجاری اگلانتین که در حال بازگشت از کشور برزیل به ایران بود، توسط دزدان دریایی سومالی دزدیده می شود. دزدان دریایی کاپیتان کشتی را مجبور می کنند تا کشتی را به سمت کشور سومالی هدایت کند. نیروی دریایی ارتش ایران به سرعت خودشان را به کشتی اگلانتین می رسانند و در طی عملیات چند روزه پیروز می شوند آن را آزاد کنند. سمیه ذاکری در مستند آگلانتین به روایت این ماجرای بعد از هشت سال پرداخته است.

ذاکری که با مستند اگلانتین توانست فانوس یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار در بخش مسابقه مستند ملت قهرمان این جشنواره را از آن خود کند، درباره چگونگی یافتن سوژه اثر خود اظهار داشت: من وقتی سر پروژه ای نیستم و وقتم آزاد است به ملاقات پیشکسوتان ارتش می روم، پای صحبت ها و نقل خاطراتشان می نشینم و اینگونه از لابه لای صحبت هایشان سوژه هایی را که به نظرم جذاب هستند، کشف و پیگیری می کنم. در کنار این ها خیلی کتاب می خوانم و خیلی از سوژه ها را از بین همین کتاب ها پیدا می کنم. اما سوژه اگلانتین را در خلال صحبت با یکی از ارتشی ها پیدا کردم و بعد از آن به دنبال پیدا کردن افرادی که در آن عملیات حضور داشتند، رفتم. هر کدامشان یک نقطه از ایران بودند. در مرحله بعد به دنبال پیدا کردن آرشیو رفتم.

وی اضافه کرد: سوژه این اثر در زمان خودش و حتی در سال های بعد از آن، به دلیل مراتب محرمانه ای که داشت، رسانه ای نشد فقط به نقل خبری کوتاه در رسانه ها بسنده شده بود. در اخبار کوتاهی که در همان سال منتشر شده بود تنها گفتگویی با کاپیان آن کشتی انجام شده ولی درباره نقش نیروهای ارتش هیچ حرفی زده نشده و به همین دلیل به آن پرداخته نشده بود تا همین یکی دو سال پیش که از جنبه محرمانه درآمد.

ذاکری اظهار کرد: بعد از پیدا کردن آرشیو، فیلمنامه را نوشتم و کار را آغاز کردیم. بخش هایی هم که مابه ازای آن، تصاویری از آرشیو پیدا نکردیم از فیلم های سینمایی خارجی استفاده کردیم ولی طوری که از کار بیرون نزند. چون درباره دزدان دریایی هیچ تصویری در ایران نداشتیم.

این مستندساز اضافه کرد: منابع آرشیوی نیروی دریایی در قسمت های مختلف پراکنده بود. یک بخشی از کار هم تصاویری بود که نیروهایی که در آن عملیات حضور داشتند در سیستم شخصی خودشان نگهداری کرده بودند و هر کدام از یک نقطه از ایران از طریق پست، تصاویر را برایم فرستادند.

ذاکری شرح داد: با اینکه دو سال قبل، فرآیند پیش تولید آغاز شد ولی فقط یک سال پیدا کردن افرادی که باید با ایشان مصاحبه ها ضبط می شد، زمان برد. کشتیرانی برای دریافت مجوز صحبت با کاپیتان خیلی تعلل کرد. تا یک زمانی اصلاً اجازه نمی دادند که جلوی دوربین بیاید. بعد از تغییر و تحولاتی که در مدیریت روابط عمومی شان ایجاد شد این اجازه صادر شد. چون ما نمی خواستیم یک طرفه روایت کنیم و قصد داشتیم از زبان کاپیتان هم ماجرا را بشنویم برای همین، هماهنگی این مجوز یک سال زمان برد. در فرآیند تولید هم جمع کردن همه افراد حاضر در آن عملیات در یک برهه زمانی خاص، آن هم در شرایطی که هر کدام در یک نقطه از ایران در مأموریت بودند کار سختی بود. لوکیشن را هم بندرانزلی انتخاب کردیم که در کنار ناو و کشتی مصاحبه ها ضبط شود.

وی در بخش دیگری از سخنانش در خصوص آنلاین شدن اکران های یازدهمین جشنواره مردمی فیلم عمار به دلیل کرونا گفت: همه کارگردان ها دوست دارند کارشان را روی پرده سینما ببینند اما خوب است که بعد از کرونا هم اکران آنلاین در کنار اکران در سینما ادامه پیدا کند. چرا که من فکر نمی کردم کسی کارم را ببیند اما انگار از سراسر ایران آن را دیده اند چون در طی این چند روز برای من پیام هایی آمده است.

ذاکری در بخش دیگری از سخنانش درباره آثار حاضر در جشنواره عمار اظهار داشت: اوایل از اینکه بعضی از کارهای ضعیف به بخش مسابقه راه پیدا می کرد، شاکی بودم. ولی طی ماجرایی متوجه شدم وقتی یک سری از کارهای ضعیف بالا می آید چقدر برای کارگردان آن قوت قلب است. شاید از نظر من نقطه ضعف باشد اما از جهت دیگر نقطه قوت است چون همین باعث می شود آن کارگردانی که هیچ جا فیلمش را نمی پذیرفتند دلگرم شود و با عزم بیشتری برای کار بعدی اش تلاش کند و در نهایت این پشتکار دوچندان به رشد تصاعدی او در کارهای بعدی اش ختم شود. با این همه باید اعتراف کنم که فرایند رو به شد آثار هر سال بیشتر از سال قبل مشهود است.