چرا کیم جونگ اون تهدید می نماید؟ - وبلاگ حسامم

به گزارش وبلاگ حسامم، درک منافع ملی اصلی کره شمالی زمانی که نوبت به پیش بینی چگونگی تکامل استراتژی هسته ای آن کشور می رسد بسیار مهم است.

به گزارش وبلاگ حسامم به نقل از نشنال اینترست، عهد جاه طلبانه کیم جونگ اون به منظور استفاده پیشگیرانه از تسلیحات هسته ای کره شمالی به منظور دفاع از منافع اساسی خود به طور قابل درکی توجه زیادی را در واشنگتن و سئول جلب نموده است.

کارشناسان نسبت به تغییر در استراتژی هسته ای پیونگ یانگ هشدار داده اند و نشان می دهند که چنین تحولی پیامدهای مهمی برای ثبات منطقه خواهد داشت. با این وجود، بعضی از این تحلیل ها به علت استناد به پایه های ضعیف نظری و عملی نتوانسته اند جایگزین های سیاسی معناداری ارائه نمایند. به عنوان مثال، افراد بدبین هشدار می دهند که کره شمالی بر روی برنامه ای کار می نماید که روزی فتح کره جنوبی را ممکن سازد.

همواره یک احتمال بیش تر از صفر وجود دارد که این اتفاق رخ دهد اگرچه تحقق چنین سناریویی تا زمانی که اتحاد نظامی ایالات متحده و کره جنوبی برای جلوگیری از تحریکات کره شمالی عمل کند بعید به نظر می رسد. در واقع، هرگونه تهاجم کره شمالی باعث انتقام گیری مشترک ویرانگر از سوی ائتلاف امریکا و کره جنوبی به ویژه با توجه به حضور غیرنظامی و نظامی قابل توجه ایالات متحده در کره جنوبی خواهد شد.

در مقابل، تحلیلگران خوش بین ادعا می نمایند که کره شمالی تنها بر محافظت از خود در برابر آمریکا متمرکز است. بنابراین، از دید آنان ایالات متحده باید همکاری با کره شمالی را تسهیل کند. با این وجود، چنین تحلیلی این واقعیت را نادیده می گیرد که پیونگ یانگ باید یک محیط خارجی خصمانه را برای توجیه حاکمیت رژیم حفظ کند. همان طور که کیم در سخنرانی خود گفت کره شمالی احتمالا استراتژی ای را دنبال خواهد نمود که از قابلیت های هسته ای اش برای دستیابی به اهداف سیاسی خود استفاده کند.

علت اینکه تحلیل های فوق نمی توانند بینش های اساسی ارائه نمایند در این واقعیت نهفته است که به طور قانع نماینده ای ماهیت منافع ملی کره شمالی را شرح نمی دهند منافعی که کیم گفته از نیروی هسته ای برای دفاع از آن استفاده خواهد نمود. بنابراین، درک منافع ملی اصلی کره شمالی برای پیش بینی چگونگی تکامل استراتژی هسته ای آن کشور بسیار مهم است.

منافع ملی کره شمالی

از نظر عملی، کره شمالی یک کشور انقلابی است که وجود آن بر پایه دستیابی به اهداف انقلابی ملی پایدار است. در کره شمالی، حزب کارگران کره انقلاب ملی را رهبری می نماید. در نتیجه، حزب کارگران فراتر از دولت واقع شده است و آیین نامه آن به عنوان سند عالی کشور در کره شمالی عمل می نماید نه به عنوان قانون اساسی دولت.

منشور حزب کارگران کره شمالی به دو هدف ملی فوری اشاره دارد که اولین آن ایجاد یک کشور قدرتمند در نیمه شمالی شبه جزیره کره یعنی منطقه کره شمالی است. هدف دوم ایجاد یک دولت سوسیالیستی است که کل شبه جزیره کره از جمله کره جنوبی را در بر گیرد که هم مستلزم رهایی کره جنوبی از امپریالیسم آمریکایی و هم ایجاد یک کشور کمونیستی متحد است.

جدیت خانواده کیم در رابطه با دستیابی به این اهداف ملی نیز باید مورد تاکید قرار گیرد. ایدئولوژی جوچه یعنی اصل خوداتکایی که زیربنای دیدگاه کره شمالی از دولت و جامعه بوده معتقد است که رهبری خانواده کیم تنها ابزار پیروزیت آمیز اجرای انقلاب سوسیالیستی، شکست ایالات متحده و اتحاد شبه جزیره کره است. بنابراین، در سیاست کره شمالی، کیم جونگ اون چیزی بیش از یک دیکتاتور است. او رهبری است که روح مردم کره شمالی را به سوی انجام انقلاب شان راهنمایی می نماید.

چنین سیستم سیاسی ای پایه و اساس کوشش های کره شمالی برای تعریف منافع ملی خود شده است. کشورهای عادی به طور کلی تمامیت ارضی، رفاه مردم و رفاه مالی را به عنوان منافع ملی حیاتی خود قلمداد می نمایند. با این حال، در حالی که ممکن است این موارد منافع ملی مهمی برای کره شمالی نیز باشند ایدئولوژی جوچه بقای خانواده کیم را بر سایر منافع ملی رجحان می دهد و آن را به عنوان منافع ملی و علت وجودی اصلی کره شمالی تعریف می نماید. ایده پشت این باور این است که کره شمالی تنها در صورت زنده ماندن خانواده کیم قادر به دستیابی به اهداف ملی و تکمیل انقلاب خواهد بود.

موارد تحریکات هسته ای کره شمالی

موضوع کلیدی در اینجا مربوط به زمانی است که کره شمالی منافع اصلی خود را متوجه تهدید ببیند. از آنجایی که منافع اصلی امنیت ملی کره شمالی با وجود رژیم کیم مرتبط است موقعیت هایی که پیونگ یانگ منافع اصلی خود را مورد تهدید می بیند ممکن است گسترده تر باشد. به عبارت دیگر، تهدیدات بالقوه نه تنها شامل تهدیدهای نظامی خارجی برای دولت می شوند بلکه موقعیت های بیرونی و داخلی را نیز در بر می گیرند که می تواند مشروعیت رژیم را تضعیف کند.

در نتیجه، آنچه کره شمالی از آن به عنوان بازدارندگی یاد می نماید نه تنها اقدامی برای جلوگیری از حمله پیشگیرانه دشمن به سرزمین خود بلکه ابزاری برای دفاع از رژیم کیم محسوب می گردد. بنابراین، تصور کره شمالی از بازدارندگی شامل عناصر اجباری است که محیطی خارجی ایجاد می نماید تا مشروعیت رژیم را تقویت کند یا کشورهای همسایه را وادار سازد تا شرایط را همانطور که پیونگ یانگ می خواهد بپذیرند.

در واقع، کره شمالی در هفتاد سال گذشته از ارتش خود برای این هدف دوگانه استفاده نموده است. هدف نخست در این زمینه جلوگیری از تهاجم ائتلاف ایالات متحده و کره جنوبی و هدف دوم حفظ و گاهی اوقات تقویت مشروعیت رژیم کیم بوده است.

در نتیجه، رویکرد استراتژیک نظامی کره شمالی مدت هاست که به استراتژی به اصطلاح کنترل منازعه نزدیک شده است استراتژی ای که پیونگ یانگ در آن با درگیر شدن در تحریکات دقیق محاسبه شده به اهداف سیاسی مورد نظر خود دست می یابد کخ در سطحی پایین از قرار گرفتن در آستانه تلافی جویانه ایالات متحده و خطر بروز جنگ همه جانبه است.

همان طور که کیم جونگ اون در سخنرانی خود به صراحت خاطرنشان کرد کره شمالی می تواند از سلاح های هسته ای به همان شیوه ای استفاده کند که از قدرت نظامی اش برای دفاع از منافع اصلی خود و جلوگیری از یک جنگ بزرگ استفاده نموده است. این نشان می دهد که کره شمالی پیروز شده به طرز ماهرانه ای از تسلیحات هسته ای برای دستیابی به اهداف سیاسی خود استفاده کند یا تهدید به استفاده از آن کند در حالی که شرایط در مرحله ای پایین تر از آستانه انتقام جویی هسته ای ایالات متحده قرار گرفته است.

در حالی که بعید به نظر می رسد کره شمالی بمب های هسته ای را روی کره جنوبی پرتاب کند سلاح های هسته ای آن کشور می توانند به گونه ای مورد استفاده قرار گیرند که به وسیله ایجاد سطوح ترس مشابه با یک حمله واقعی تاثیر اجبار را به حداکثر برسانند.

راه پیش رو

کره شمالی به سرعت در حال توسعه توانمندی های هسته ای خود است و کیم جونگ اون به صراحت اعلام نموده که کره شمالی مایل است از قابلیت های تازه به دست آمده خود به طور فعال و پیشگیرانه استفاده کند. این شرایط فشار زیادی را بر برنامه ریزان نظامی در واشنگتن و سئول وارد می نماید. با این وجود، برنامه ریزان نظامی باید سعی نمایند در چنین مواقعی شرایط را عینی ببینند.

زمانی که صحبت از تدوین سیاست های درست می گردد احساسات و سوگیری ها یاری نماینده نیستند. علاوه بر این، بسیار مهم است که برنامه ریزان نظامی اهداف سیاسی مورد نظر خود را به خود یادآوری نمایند. آمریکا و کره جنوبی از نظر ایدئولوژیک با کره شمالی رقابت نمی نمایند بلکه هدف سیاسی آن ها دستیابی و حفظ ثبات در شبه جزیره کره به منظور تضمین صلح و رفاه است. بنابراین، زمان آن فرا رسیده که این تصمیم اتخاذ گردد که در چنین شرایطی برترین استراتژی نظامی چه خواهد بود.