کتاب های درسی که پاره می شوند! - وبلاگ حسامم

به گزارش وبلاگ حسامم، محمدرضا یوسفی فرایند فراوری کتاب های درسی ادبیات را فاجعه آمیز توصیف می نماید و می گوید بچه ها وقتی امتحان می دهند، کتاب های درسی را پاره می نمایند و در جوی آب می اندازند.

این نویسنده ادبیات کودک و نوجوان در گفت وگو با وبلاگ حسامم، درباره کیفیت کتاب های درسی ادبیات در انتقال غنای ادبیات فارسی و یاری به آموزش زبان و رسم الخط صحیح فارسی به بچه ها و نوجوانان اظهار کرد: حدودا 10 سال پیش در دوره مرحوم آقای علاقه مندان که خیلی جدی با این مسئله برخورد می کردند، وقتی در مرحله تست، کتاب ها را برای نویسندگان می فرستادند، کتاب های دوره دبستان را از منظر داستان برای من فرستادند؛ در آن دوره که دوره تاپ کتاب های درسی بود، کتاب ها خیلی ایراد داشت.

او با بیان این که کتاب های درسی ما در حوزه داستان و شعر به ندرت با متخصصان در میان گذاشته می گردد در شرح آن بیان نمود: به ندرت متخصصان درباره کتاب های درسی نظر می دهند. چون براساس آن چه من شنیدم و پیگیر شدم که چرا داستانی که از متون کهن، متون فولکلور و اثر خلاق یک نویسنده گرفته شده، به صورت منطقی انتخاب نمی گردد - این همواره دغدغه من بوده است - به این پرسش من این طور جواب دادند که مثلا آموزش و پرورش کتاب های اول، دوم و سوم دبستان را به صورت مزایده به تیم هایی که مورد قبول خودشان هستند، می دهند؛ یعنی فرضا کتاب کلاس سوم دبستان را به یک فرد می دهند، او مبلغی می گیرد تا آن را فراوری کند، آن فرد افراد دیگری را انتخاب می نماید، آن ها این داستان ها را انتخاب می نمایند و می نویسند و آن جا قطعا یک شورای آنالیز هم دارند، این می گردد کتاب درسی سوم دبستان که فرایند فراوریش خیلی فاجعه آمیز است.

یوسفی در ادامه بیان نمود: اگر به این کتاب ها نگاه کنید، شورای نویسندگان در ابتدای آن معرفی شده اند، اما شما به ندرت یک نویسنده و شاعر حرفه ای در میان آن ها می بینید. یک سال که اسم رحماندوست بین آن ها بود، من از او سوال کردم که آیا او این شعرها را تایید نموده ، که گفت اصلا نبوده است، ولی اسمش را گذاشته اند. در کل آموزش و پرورش این طور عمل می نماید. برای همین است که هیچ وقت در فهرست نویسندگان نام حرفه ای ها دیده نمی گردد.

این نویسنده سپس به نحوه انتخاب داستان از شاهنامه برای کتاب درسی اشاره و اظهار کرد: مثلا در مورد انتخاب داستان از شاهنامه، کسی که می خواهد این را انتخاب کند انگار کینه ای با شاهنامه دارد که از مجموعه داستان های شاهنامه رستم و سهراب را انتخاب می نماید و از شاهنامه فرزندکشی ترویج می گردد. حالا شما در نظر بگیرید که یک پسر ایرانی می خواهد با شاهنامه آشنا گردد، با پدری روبه رو می گردد که فرزندش را می کشد. حتی در حوزه داستان های دینی هم سراغ آثاری می فرایند که معلم باید خیلی آن ها را شرح بدهد.

او در ادامه اضافه نمود: شاهنامه ده ها داستان شگفت انگیز دارد اما از آن ها رستم و سهراب را انتخاب می نمایند، علتش این است که آن فرد یا شناخت کافی ندارد یا با شاهنامه خصومتی دارد و می خواهد شاهنامه در ذهن بچه ها نشست نکند و ... . ولی آن چه رهاوردش است این است که این داستان، داستانی تصویرپذیر است، این داستان، داستان دو نفر نیست. آن فرد باید داستان رستم و سهراب را به لحاظ اسطوره ای بشناسد تا بداند چرا در شاهنامه آمده است و بعد برود داستانی را انتخاب کند که بچه با خواندن آن به خواندن متون کهن تشویق گردد. من اسم اغلب کسانی که این ها را انتخاب می نمایند نمی شناسم یا اگر فرد شناخته شده ای باشند به دلیل موقعیت اداری شان است که مثلا فرد 40 سال است مدیر کتاب درسی است. در حالی که این اصلا دلیل نمی گردد، چون اغلب مدیران ما بی سواد هستند. مثلا در تلویزیون که برای میلیون ها بچه فیلم فراوری می گردد، کسی مدیر می گردد که ساختار فیلم نامه را نمی شناسد. این در آموزش و پرورش به مراتب بیشتر است چون پول در آن نیست در نتیجه حوزه مدیریت بسیار ضعیف تر است و برای همین کیفیت کتاب های درسی واقعا نازل است.

محمدرضا یوسفی با تکیه بر ارتباط و کارش با بچه ها گفت: دیده ام که بچه های ما بسیار پیشرفته تر از داستان ها و روایت های کتاب های درسی هستند. اصلا جامعه ما از مدیریت خیلی جلوتر است.

او با بیان این که ادبیات کودک و نوجوان اساسا موضوع دولتی دارد اضافه نمود: کتاب های درسی ای که برای بچه ها و نوجوانان فراوری می گردد، در یک فرآیند رقابتی فراوری نمی گردد، یعنی فرضا آموزش و پرورش بین تیم های فرهنگی گوناگون مزایده نمی گذارد. وقتی مزایده بین یک تیم است، آن یک تیم هم برنده است. این بحران عمیق وجود دارد. برای همین بچه ها برخلاف دوره ما وقتی امتحان شان را می دهند، کتاب های درسی را پاره پاره می نمایند و آن را در جوی آب می ریزند، برای این که این ها برای بچه ها عذاب است، در حالی که اگر بچه در آن داستان و شعر خوبی بخواند، آن را در خانه حفظ می نماید. می بینیم که این کتاب های درسی مثل یک دمل چرکین روی دست بچه ها است که به محض این که امتحان تمام می گردد این دمل را پرت می نمایند. این فاجعه است.