گرامی زادگان: قصاص پدر مرتکب قتل فرزند امکان پذیر نبود - وبلاگ حسامم

به گزارش وبلاگ حسامم، تهران (پانا) - مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری با بیان اینکه معاونت امور زنان و خانواده در تدوین لایحه تشدید مجازات پدر مرتکب قتل فرزند به دنبال محکومیت پدر و قیم به حبس تعزیری درجه سه یعنی بیش از پنج تا 10 سال حبس بود، گفت قصاص پدر مرتکب قتل فرزند مطلقا امکان پذیر نبود و با زندانی طولانی مدت پدر مخالفت شد و در نهایت این مجازات به درجه چهار تقلیل پیدا کرد.

اشرف گرامی زادگان در وبینار آنالیز فرایند مقابله با پدیده شوم فرزندکشی در ساختار حقوقی و اجتماعی ایران اظهار کرد: حادثه قتل رومینا توسط پدرش امنیت خانواده ها را متزلزل کرد. تماس های زیادی با معاونت گرفته و مطالبه رسیدگی به این موصوع از سوی مردم مطرح شد.

وی با اشاره به اهمیت امنیت زنان و بچه ها در خانواده برای معاونت امور زنان ادامه داد: معاونت امور زنان در جلسات حقوقی به این نتیجه رسید ماده 612 قانون مجازات اسلامی در حوزه تعزیرات را اصلاح کند. ما موانع زیادی در این حوزه داریم. پیشنهاد نخست ما برای اصلاح این ماده به خاطر خشونت بیش از حد ماجرا این بود که هرکس مرتکب قتل عمد گردد و به هر دلیلی اعدام نگردد، به حبس تعزیری درجه سه محکوم یعنی حبس بیش از 5 تا 10 سال محکوم گردد.

مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده رئیس جمهوری توضیح داد: تبصره ای نیز اضافه کردیم که اگر فرد مرتکب قتل عمد نسبت به افراد زیر 18 سال، بیمار روانی، فرد باردار یا پدر و مادر همسر و فرزند و... باشد به حبس درجه دو محکوم گردد.

گرامی زادگان در ادامه گفت: دو محدودیت نیز اضافه کردیم که ولایت ولی قهری را محدود کنیم و به او هیچ ارفاقی تعلق نگیرد و دچار عفو بخگرددگی نگردد. این پیشنهاد در اجرا به همان موانع قبلی برخورد کرد. از ما می پرسیدند تعداد کشته شدگان کودک و پدران و خانواده های مرتکب قتل چقدر است و اگر پدر از صندلی خود تعدیل گردد چگونه هزینه خانواده را بپردازند و این جانفشانی را انجام دهد؟

وی با بیان اینکه محکومیت پدر مرتکب قتل به قصاص امکان پذیر نبود، توضیح داد: پدر رومینا با علم و آگاهی دست به قتل زده و این امر حساسیت را بیشتر نموده بود اما با قصاص مخالفت شد که مطلقا پدر قصاص نخواهد شد و زندانی طولانی مدت مورد قبول واقع نشد. تشدید مجازات پدر در صورت قتل فرزند برای آنالیز به کمیسیون لوایح دولت فرستاده شد. جمع حاضر موافق تشدید مجازات پدر بودند اما گفتند نمی توانیم حکم به قصاص پدر را در لایحه بیاوریم و مجازات را سنگین کنیم.

گرامی زادگان با اشاره به تصویب قانون کاهش مجازات حبس تعزیری گفت: همزمان قانون کاهش مجازات حبس تعزیزی مصوب شد و این مصوبه یا کاهش مجازات و یا تبدیل مجازات را در پی داشت و همگان گفتند این لایحه تشدید مجازات پدر مرتکب قتل فرزند با آنچه به عنوان قانون تصویب شده است، مغایرت دارد. از این رو برای اعلام نظر این لایحه به قوه قضاییه فرستاده شد تا در این قوه بحث گردد.

به گفته وی، قوه قضاییه با قصاص پدر مرتکب قتل فرزند مخالفت و مجازات پدر در لایحه نیز به حبس درجه چهار تقلیل پیدا کرد.

مشاور حقوقی و پارلمانی معاونت امور زنان و خانواده، با اشاره به سه محور اصلی مد نظر این معاونت در تدوین لایحه یاد شده، توضیح داد: اینکه پدر بی کیفر نماند و اگر از صندلی والای پدری سقوط کند باید کیفر گردد، پدر مشمول ارفاق نگردد و از ولایت سایر فرزندان نیز ساقط گردد سه محور اصلی مد نظر ما بود. صندلی والای پدر برایمان ارزش دارد اما متاسفانه به دلایل مختلف خانواده ها تحت فشار هستند و ما برای پیگیری و بازدارندگی باید فکری اساسی کنیم .

گرامی زادگان درباره متن لایحه فعلی که به مجلس شورای اسلامی ارسال شده است، شرح داد: سه تبصره ای که در این ماده واحده آمده و به مجلس فرستاده شده است این گونه است که با نظر قاضی اگر فرد با علم مرتکب قتل گردد به حداکثر مجازات محکوم گردد، دادگاه برای ولایتِ ولی قهری یا قیم مرتکب قتل که دارای فرزند صغیر است، محدویت ایجاد کند و نهادهای ارفاقی و عفو در خصوص او اجرا نگردد.

وی در ادامه گفت: ما در بخش حقوقی معاونت دو محور مهم از نظر اجتماعی مد نظر داشتیم؛ یکی اصلاح زیرساخت های اجتماعی و دیگری افزایش سطح آگاهی عمومی به ویژه خانواده ها. ما پیرو این موضوع در دانشگاه مفید قم جلساتی برگزار کردیم و امکان سنجی تشدید مجازات پدر در صورت قتل فرزند از بخش فقهی حقوقی مورد آنالیز نهاده شد. جالب است که در نهایت در این جلسات پیشنهاد دادند که پدررا به بیش از 25 تا 40 سال حبس تعزیزی محکوم کرد.

گرامی زادگان همچنین در سرانجام تاکید نمود که به طور کلی در ابعاد مختلف فرهنگی، اجتماعی، قضایی و... خانواده خلاء های زیادی داریم و هرچند مرجع ملی کودک سال هاست که تشکیل شده اما نتوانستیم شایسته بچه ها امکاناتی را برایشان فراهم کنیم و وظیفه داریم بیشتر از این ها برای بچه ها کار کنیم.